- 16 juni, 2022
Ongeveer 224 teams, welke bestaan uit lopers, fietsers, chauffeurs, navigators, cateraars & verzorgers hebben dit jaar met man en macht de loodzware Roparun Estafette van 531 km vanuit Twente tot Rotterdam doorstaan.
Dit allemaal voor het inzamelen van geld voor projecten in de palliatieve zorg voor kankerpatiënten. De teller staat op het moment op €2.156.792,54. Een geweldige inzameling.
Voor team 273 van Giesbers InstallatieGroep kijken we terug naar een prachtige editie waarin de weersomstandigheden de tocht over het algemeen ongelofelijk zwaar hebben gemaakt.
Maar niets is minder waar dat het teamverband mega sterk is geweest waardoor deze toppers elkaar zowel fysiek als emotioneel hier doorheen hebben geholpen.
Het is van buitenaf niet voor te stellen hoeveel dit van iemand vergt en het is verbazingwekkend te horen dat bijna iedere deelnemer aangeeft de volgende editie er weer bij te zijn.
Voor een kleine beleving nemen we jullie mee met een Roparun deelneemster.
Vrijdagochtend 03 juni 2022 is het dan eindelijk zo ver, 09.00 uur in de ochtend, alle deelnemers komen bepakt en bezakt naar kantoor. Alle campers en bussen worden ingeladen met boodschappen, partytenten, massagetafels etc. Onvoorstelbaar wat er allemaal mee gaat voor onze 25 man. Yes ready to go, vol met energie vertrekken we dan naar onze camping voor onze eerste overnachting. Eenmaal aangekomen op de camping zetten we de luifels van de campers open, de muziek aan en kletsen we wat onder het genot van pizza en patat. Lekker ontspannen maar toch borrelt de spanning op voor morgen.
Zaterdagochtend staan we fris en fruitig op, “nu gaat het echt gebeuren”. We vertrekken van de camping naar het startterrein, het vliegveld van Twente. Stichting Roparun heeft dit zo feestelijk gemaakt, wat een energie en enthousiasme bruist er om ons heen.
Het startsein wordt om 14.20 uur gegeven en een emotioneel moment voor onze collega René borrelt er in mij op. Tenslotte doen wij dit voor onze René! Het is nu echt zover, maandenlange voorbereiding maar we moeten echt gaan. We omhelzen elkaar, wensen elkaar succes. Dansend, springend en klappend zwaait team B, team A uit. Wij gaan ervoor!
Tijdens de run gaan wij door alle weersomstandigheden heen. Zon, regen, wind.
Op momenten dat een team het even niet meer ziet zitten… weet het andere team elkaar op het wisselpunt af te lossen door een oppeppende, springende, dansende en klappende manier op de beat van opzwepende muziek. Dan op naar het basiskamp waar het verzorgingsteam ons opwacht om compleet in de watten gelegd te worden en op te laden. Het andere team zet de run weer voort.
Team B gaat de laatste etappe doen… We leggen meer dan 500 km af.
De lopers hebben 55km en de fietsers 220km in de benen. Het is een barre tocht met heel veel regen en wind, het is afzien en doorzetten. We zijn zo kapot maar we hebben maar 1 doel, “de Coolsingel’, de eindstreep waar de familie van René en onze geliefde op ons staan te wachten.
Opgeven is dus geen optie!
Op het Wilheminaplein waar de eindstreep is staat het andere team met onverwachts een aantal collega’s. “Wat leuk en lief van ze om ons binnen te halen zo in de stomende regen”.
Eenmaal gefinisht op het Wilheminaplein word ik even meegenomen in een verzorgingstent en in folie gewikkeld om onderkoeling te voorkomen. Wat een kou en wat een regen hebben wij gehad!
Dan is het eindelijk zover, “de Coolsingel”.
Onze opwachting van onze gezinnen, liefdes, collega’s, maar ook oog in oog met de familie van René. Wat een ontvangst, geweldig en zo fijn!
Een erg beladen en emotioneel moment voor ons allemaal. De foto zegt genoeg.
Wat een dankbaarheid dat de familie Giesbers dit mogelijk heeft gemaakt.
De Roparun; Een ervaring voor het leven, motiveren, aanmoedigen, het zorgen voor elkaar.
De samenhorigheid (collega’s die een beetje familie worden) die ik heb mogen ervaren is onbeschrijfelijk. “De Roparun-familie”
Mooi om te horen dat 80% zich alweer op zal geven voor volgend jaar.
Ik ben mega trots op ons hele team (lopers, fietsers, navigators, verzorgers) hoe wij dit voor elkaar hebben gekregen. Maar qua eerste organisatie ben ik ook heel trots op Rob, Tatjana, Dmitry en mijzelf.
Vanuit mij naar iedereen diep respect.
Wij hebben elkaar er echt doorheen gesleept op momenten wanneer het nodig was.
Hopelijk tot volgende jaar, nu al zin in!
Groeten Debby van Dijk